خداوندا چگونه زیستن را تو به من بیاموز
چگونه مردن را خود خواهم آموخت
........خدایا
!به هر که دوست داری بیاموز کهعشق از زندگی کردن بهتر است
............و به هر که دوست تر می داری بچسبان که
دوست داشتن از عشق برتر است
............خدایا به من توفیق
:تلاش در شکست ، صبر در ناامیدی
رفتن بی همراه،جهاد بی سلاح،کار بی پاداش
فداکاری در سکوت،دین بی دنیا،
مذهب بی عوام،عظمت بی نام،خدمت بی نان،
ایمان بی ریا،خوبی بی نمود،گستاخی بی خامی
مناعت بی غرور،عشق بی هوس،تنهایی در انبوه،
جمعیت و
دوست داشتن بی آنکه دوست بداند،روزی کن
............ای دل خسته سکوت شب را به یاد دوست در تشویق
آزرده سپری کن که چنین است رسم روزگار،حتی یاران هم
افسانه های زیبا و ابرهای آسمان ذهن شلوغت را به تمسخری
بس فراخ با بازی روزگار میسنجند و هرگز تو را نمی بینند که
چگونه خاطری چنگ خورده را به حراج گذاشته ای،حراجی
که خریداری ندارد و تو تنها به امید دیدار او در تلاطمی
بی وقفه شمارش خلق را تکرار می کنی
...!!!