آلبوم معما

تن رود همهمه آب، من پر از وسوسه خواب

واسه رویای رسیدن، منه بی حوصله بی تاب

میون باور و تردید، میون عشق و معما

با تو هر نفس غنیمت، با تو هر لحظه یه دنیا

با تو پر شورو نشاطم، تو هیاهوی نگاهتم

تو یه آواز قشنگی، من تو آهنگ صداتم

مثل خنده رو لبهاتم، مثل اشک رو گونه هاتم

تو رو می بوسم و اما، شاعر شعر چشمهاتم

دشت پونه های وحشی، رنگ التماس و خواهش

موج خاکستری باد، شعله گرم نوازش

بیا گلواژه عشقو، با تو همصدا بخونم

تو رو دوست دارم و ای کاش، تا ابد با تو بمونم

بیقرار

برای دیدن تو بیقرارم تا بیای از سفر

بیا و حلقه بر، در بزن و، که اومدم بی خبر

بیا تا سر بزارم، روی سینه ات تا که باور کنی

نفسگیره برام، بی تو دیگه زندگی بی خبر

الهی من فدات، فدای اون چشات

می خواهم اینو بدونی، که می میرم برات

حالا یارم بیا، دلدارم بیا

حالا دل به تو دادم، جلو دارم بیا

بیا تا عطر موهات باز دوباره به تنم جون بده

بیا تا گرمی بوسه تو به رگم خون بده

بکش دست محبت بر سر من، خستگیمو بگیر

بزار عمری بمونم توی دست مهربونت اسیر

سرت رو تکیه گاهی کن، محبت را فراهم کن

تو اون چشمون عاشق را، بیا غروب صدایم کن

کنار تو اگه باشم، حباب قله قافم

تا بنشینم کنارت من، تا قلب کوه و بشکافم

عشق رویایی

روی رقص شاپرک، زیر بارون چشمهات

دل من می لرزه، واسه بوسه رو لبهات

روی اسب باله دار، تویی تنها تک سوار

عشق رویایی من، تویی عشق موندگار

فصل بارونه و عشق، رو غبار نسترن

من وتو عاشق هم، توی خواب گمشدن

شعله وحشی عشق، بی گناه و بی صدا

یه ترانه وسوسه، رنگ سرخ غروبها

با حضور آرزو، لحظه های دم به دم

هم قطار خاطره، همیشه دنبال هم

کفش جنگل های سبز، پای جاده های دور

توی تاریکی راه، رنگ چشمهات مثل نور

گلایه

شاید اون جوری که باید، قدر تو من ندونستم

حرفهایی بود تو قلبم، من نگفتم، نتونستم

من به تو هرگز نگفتم، با تو بودن آرزومه

نقش اون چشمهای معصوم، لحظه لحظه رو برومه

نیومد روی زبونم، که بگم بی تو چی هستم

که بگم دیوونهتم من، زندگیمو به تو بستم

تو رو دیدم مثل آینه، توی تنهایی شکستی

من کلامی نمی خواستم، که برام زندگی هستی

نم دونستی که چون گل، توی قلب من شکفتی

چشم تو پر از گلایه است، اما هرگز نمی گفتی

گل یاس

شهر و چراغون می کنم، آینه بندون می کنم

تاج روی زلف تو، ستاره بارون می کنم

عطر و گلابدون میارم، آینه و شمعدون میارم

بس که نازکه تنت، چو غریبه بدنت

مثل ژاله سحر، رو برگ گل می شونمت

بیا که آشیونه رو، دیوار و سقف خونه رو

برات گلستون بکنم، دنیای عاشقونه رو

بسته ام بار سفر، ای که تویی بال و پرم

با تو ای هستی من، تا به ابد همسفرم

من گلستون و دارم، حال نمی یاد در نظرم

تاج خورشید نمی خواهم، تا که تویی تاج سرم

زنده ام با نفس تو، بسته تو به جونم

بی تو من حتی یه لحظه، نمی تونم که بمونم

من اگر عاشق نباشم

من اگر عاشق نباشم، از خودم سیرم

من اگر عاشق نباشم، زود می میرم

من اگر عاشق نباشم

از خودم سیرم، زود می میرم

سینه سردش پیش ماست، لبریز دردش پیش ماست

همسفر آتش کجاست

سفره دل خالی و پیروزی است

سینه ام محتاج آتش سوزی است

نازنین همرهی با رازداران می کنی

آتشی را زیر خاکستر تو پنهان می کنی

من که خود در معبد دلدادگان آینه ام

تل خاکستر نمی خواهم درون سینه ام

صدای پای ماه

صدای پای ماه میاد تو آسمون

انگار عروسیه تو شهر عاشقون

حریر مهتاب رو سرش، ستاره دور و برش

الهی که کسی نیاد، به غیر من در نظرش

دل پر انتظاره، مژده وصل یاره

از آسمون می باره، امشب گل ستاره

من می خواهم تو چشم تو نگاه کنم

اسمتو شبانه روز صدا کنم

وقتی که سحر میشه دوباره باز

چشمهامو تو چشمهای تو وا کنم

خدا کنه که زندگی همیشه آفتابی باشه

شبها برای عاشقا، همیشه مهتابی باشه

واسه فردام

واسه فردام نگرانی، که فردا چه کنم

زیر این بار گرانی که جان را چه کنم

تو ز من ثانیه هایی که همواره ازم می خواهی

آتشی را که نَه در جان من است تو می خواهی

روزگار روز مرا پیش فروشی کرده

دل بیدار مرا پیر خراشی کرده

هیچ در دست ندارم که به تو عرضه کنم

چه کنم نیست هوایی که دلی تازه کنم

قصد من نیت آزار نبود، جنس من در خور بازار نبود

جنسم از خاک و دلم خاکی تر

روح من از تو ز من شاکی تر

جنسم از رنگ طلا بود و نه از جنس طلا

دل گرفتار بلا و سزاوار بلا

آلبوم مسافر(گلهای غربت 3)

مسافر

تا کی جفا کشم ز تو ای بی وفا برو

بگذاشتم بر مدعیان مدعا برو

دشمن نکرد آنچه تو کردی به دوستی

بیگانه ام نکرد برو ای آشنا برو

امید صلح نیست، دگر نیست نیست نیست

منشین، منشی برو، برو بروای بی وفا برو

فریاد اهل نیرنگ، هر دوست اهل حیله

با پشت خورده خنجر، موندم تو این قبیله

راه تو برو مسافر، برگشتنت عذابه

من تشنه لب تکیدم، آب اینطرف گل آبه

از دورها چه زیباست، امواج آبی عشق

اما دریغ و افسوس، چون می رسی سرابه

نشنیده ام من از تو، یک حرف از صداقت

افسانه های دل را، بردم به سوی ظلمت

زهر است در دل جام، ریزی چو باده در خاک

گوید نوش و در دل، صدها هزار نوش دار

جاده دروغ نمی گه فریادی از رهایی است

برای پای خسته پیغام آشنایی است

کنار خط جاده هر سایه بون یا طاقه

یه سرپناه امنه، تصویری از اطاقه

تار

بیا با من بزن تار، بیا بخون تو چشمهام

که با تو شاد شعرهام، که بی تو خیلی تنهام

گرفتار تو هستم، نگهدار تو هستم

به من تکیه کن از عشق، که من یار تو هستم

حیف است که ارباب وفا را نشناسی

ما یار تو باشیم و تو ما را نشناسی

حیف است عزیزم که تو با این همه احساس

این پاک ترین عشق خدا را نشناسی

بشناس منو بشناس، تو دوست داشتن و بشناس

تو باد بهاری، حالا گلشن و بشناس

پنهون نشو از من، گریزون نشو از من

دور تو بگردم، رو گردون نشو از من

اگه داشتم

اگه داشتم تو رو دنیام یه صفای دیگه داشت

شب عشقم واسه من حال و هوای دیگه داشت

اگه داشتم تو رو رسوای عبادت می شدم

دلم این خسته عاشق یک خدای دیگه داشت

اگه داشتم تو رو اون قصه نویس

واسه من یک قصه حال دیگه داشت

می دونم زندگی این جوری نبود

می دونم، می دونم، مرد عاشق یک شبهای دیگه داشت

اگه داشتم تو رو اون میخونه که جای منه

شبها اونجا جای من یه بینوای دیگه داشت

نمی گم با تو حسم گریه دیگه گریه نبود

با تو این زمزمه ها یم های های دیگه داشت

می دونم پیش تو آروم می شدم حتی اگه

قهر و نازت واسه من درد و بلای دیگه داشت

اگه یارم می شدی، صاحب دنیات می شدم

فکر نکن چشمهای تو یک عاشقای دیگه داشت

راه سفر

باز آمده ام از راه سفر، یکبار دگر در خونه تو

گل داده باز گلخونه دل از بوی تو گلپونه تو

سر می نهد این خانه به دوش، شادان و خموش بر شونه تو

پر می کند از باده شکر، چشمون تو را پیمونه تو

باز امشب این دیوونه در بر بام و بر سر می زنه

غم اومده تا پشت در، باز حلقه بر در می زنه

یاد تو دوری تو، آتش به جونم می زنه

من می روم اما دلم، در سینه پر پر می زنه

سر دادم این میخونه ای ویرونه دل

باز امشب این دیوونه بر بام و بر سر می زنه