خوندنی خوندنی ۲

بد نیست که
 

بد نیست اگر کمی به هم فکر کنیم
در بحبوحه خنده به غم فکر کنیم
بد نیست اگرخانه ما سیمانی است
به خشت و گل و نفوذ نم فکر کنیم
هر وقت زیادمان دلی میشکند
بد نیست که یک لحظه به کم فکر کنیم
من عاشق و تو هر که در این عصر غریب

بد نیست اگر کمی به هم فکر کنی

----------------------------------------------

نشانی 

خانه دوست کجاست ؟ در فلق بود که پرسید سوار
آسمان مکثی کرد
رهگذر شاخه نوری که به لب داشت به تاریکی شن ها بخشید
و به انگشت نشان داد سپیداری و گفت
نرسیده به درخت
کوچه باغی است که از خواب خدا سبزتر است
و در آن عشق به اندازه ی پرهای صداقت آبی است
می روی تا ته آن کوچه که از پشت بلوغ سر بدر می آرد
پس به سمت گل تنهایی می پیچی
دو قدم مانده به گل
پای فواره جاوید اساطیر زمین می مانی
و ترا ترسی شفاف فرا می گیرد
در صمیمیت سیال فضا خش خشی می شنوی
کودکی می بینی
رفته از کاج بلندی بالا جوجه بردارد از لانه نور
و از او می پرسی

خانه دوست کجاست

۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰

مادر

که در روز ازل، در ظلما ت و تاریکی روز اول خلقت به هر انسا نی عطا شده.موهبت خدایی که بدون در نظر داشتن مرزهای خاکی، بی خبر ازهمه رفتارهای نژاد پرستانه،به دور از هر گونه اختلافات طبقاتی و فرهنگی به مستمند وثروتمند به یک نوع بخشوده شده.مادر رنگ نمیشناسد .سیاه و سفید نمیشناسد .در پیشگاه مادر رنگ نیست،فرق نیست.مادر تکه ای خداست.مادر نیمی از خداست.کسان ناسپاسی میگویند خداوند از بشر نومید شده.ولی گروه دیگری معتقدند اگر پروردگار نا امید میشد هر روز شاهد تولد کودکی نبودیم .و این یعنی شروع مادری دیگر.میگویند اگربه احترام مادر نبود مهر دهان کودک هرگز گشوده نمیشد و لب به سخن باز نمی کرد.مادر یعنی زبان زنده دنیا که همه انسانها به آن تکلم می کنند.تنها بویی که کودک آن را می شناسد .همه صفات خوب پیامبری در مادر هست.پیامبران برترین عالمند.ولی هما ن پیامبران از نوح گرفته تا موسی عیسی و محمد همه می گویند مادر.در پیشگاه مادر کسی گناهکار نیست ،قاتلین و گناهکاران هم می گویند مادر.موجودی که فدا می کند جان و روح خود را،جان و روحی که به قیمت گزاف کل هستی است.تنها گلی که یک بار روییده و هرگز دوباره نمیروید.مادر یعنی مهر،آسایش روح،درمان غم ورنج بی پایان. گویند: بهشت زیر پای مادر است این جماعت هر چه دارد از وجود مادر است تقدیم به مادرم.و همه مادران .و با معذرت از مادر خوبم و همه مادران.شاید الماس را بتوان قیمت نهاد ولی مادرم را هرگز

مادر گناه زندگیم را به من ببخش
زیرا اگر گناه من این بود از تو بود
هرگز نخواستم که تو را سرزنش کنم
اما تو را به راستی از زادنم چه سود؟
در دل مگو که از تو رنج تو آگهم
هرگز مرا چنانکه تو هستی گمان مدار
هرگز فریب چهره آرام من مخور
هرگز سر از سکوت مدامم گمان مدار
من آتشم که در دل خود سوزم ای دریغ
من آتشم که در تو نگیرد شرار من
دردم یکی نبود که زودش دوا کنی
آن به که دل نبندی از پس به کار من
مادر من آن امید زکف رفته توام
کز هرچه بگذری نتوانی بدو رسی
زآن پیش که مرگ تنم در رسد زراه
مرگ دلم زمردن صد آرزو رسید
هر شب که در به روی من آهسته وا کنی
در چشم خوابناک تو بینم ملامتت
گویی به من که باز چه دیر آمدی چه دیر؟
بس کن خدایی را که تبه شد سلامتت
از بیم آنکه رنج تو را بیشتر کنم
می خندمت به روی و نمی گویمت جواب
مادر چه سود از اینکه به هم ریزم این سکوت
مادر چه سود از اینکه به هم ریزم این نقاب
تا کی بدین امید که ره بر دلم بری
بندی نگاه خود به نگاه خموش من؟
مادر من آن امید زکف رفته توام
درد مرا مپرس و گناه مرا ببخش
دانی گناه بخت من است آنچه میکنم
پس این خطای بخت سیاه مرا ببخش
مادر تو بیگناهی و من نیز بیگناه
اما سزای هستی ما در کنار ماست

از یکدگر رمیده و بیگانه مانده ایم

وین درد درد زندگی و روزگار ماست